Niet te vroeg opgestaan.
Ook niet te laat.
En hier zit ik dan..
Te wachten.
Want vandaag valt de beslissing.
Wordt het een telefoontje met goed nieuws of een mail met de zoveelste afkeurende berichtgeving. We waren nog maar met drie. Eén kans op drie. Dat zijn geen slechte cijfers.
Ik overtuig mezelf niet te veel hoop te koesteren. Dat leer je wel na tig aantal sollicitaties. Niet te veel meer te hopen. Want de babbel was goed, gezellig, leuk zelfs.
Maar of ik daarom de job krijgt… die beslissing ligt niet in mijn handen.
Hier zit ik dan.
Te wachten.
Zolang de mail er niet is… toch beetje heimelijk te hopen. Te hopen dat ze bellen. En dat deze job de mijne wordt.
Ze hebben nog niet gebeld.
Ze hebben ook nog niet gemaild.
Het is dan ook nog maar 11u maandagochtend.
Het wordt een lange dag…